27 mei 2024

03-Zenuwen

We zijn provincialen. Zodra we Utrecht gepasseerd zijn, weten we weer waarom we van Nuenen houden. De drukte in de randstad, overal werk aan de weg, megalomane  gebouwen, druk verkeer. Een gekkenhuis.

Maandagmorgen opgestaan met een onbestemd gevoel, kramp in de buik, zenuwen. Waarom doen we dit eigenlijk? De laatste dingen ingepakt en de poes luid mauwend weggebracht. Hij was bang en had zijn kooitje ondergeplast. Gelukkig waren het lieve mensen  bij het dierenhotel.

Op de terugweg nog even langs de tandarts voor een kuurtje voor een onrustige kies. Dat willen we daar niet hebben. Daarna was er niets meer te doen dan wachten. Te onrustig om iets nuttigs te doen. Alles nog eens gecontroleerd. Volstrekt overbodige activiteiten.

We hadden een Valet parking. Dan rij je naar de vertrekhal en brengt een jongmens je auto naar de parkeerplaats. Ja, luxe, dat klopt.  Hij bracht ons ook nog even bij het hotel. Het hoorde niet bij de service en was daarom extra aardig. Biertje in het hotel en vroeg naar bed.

÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷

Het is altijd druk op Schiphol, ook 's morgens om 7:00 als we de vertrekhal binnenlopen met onze zware koffers. Ik ben op zo'n moment altijd weer opnieuw gespannen. Het is een kwestie van teveel denken aan dingen die fout kunnen gaan. Pas als we onze koffers hebben afgegeven, zijn ingecheckt en door de douane en de veiligheidscontrole, kom ik tot rust. Leni is in dit soort situaties veel flegmatischer. Dat is fijn want twee opgedraaide types kunnen elkaar helemaal gek maken. Zij is meer van : "Als het mis gaat bedenken we wel een oplossing." Dat heb ik pas als het echt fout gaat. Gelukkig gebeurt dat zelden.

Het hele controlecircus is in 45 minuten gepiept. Supersnel. Bij het dure koffietentje eten we onze  boterhammen op. Ik zei het al: we zijn  provincialen. Dan wordt het wachten in deze wereld van glitter, goud en glas en dubbele prijzen, waar je de neiging hebt om van alles te kopen wat je niet nodig hebt. 

Mensen vanuit alle hoeken van de wereld komen voorbij. Alle huidskleuren, met kaftans, tulbanden cowboyhoeden, Schotten, hoofddoeken  en veel petjes. De lucht lijkt elektrisch geladen, maar het kan ook gewoon de geur van kerosine zijn. 

San Francisco, here we Come!