Bij de US Customs and Bordercontrol weer lange rijen. Nog 3x in de slang heen en weer. Voor de zoveelste keer foto's en vingerafdrukken. We moeten al zeker 10x in hun database zitten. Ik maak me er zorgen over dat ze dat niet weten.
In de aankomsthal kopen we een Amerikaanse Simcard zodat we nu gemakkelijker bellen. Ik heb nu een Amerikaans nummer maar jullie merken dat niet.Dan nemen de Airtrain naar her Car Rental center. De afhandeling van de huur is een eitje. Om 13:30 rijden we San Francisco in. Een waaier van snelwegen. De routeplanner op de telefoon wijst de weg. Het is een gratis versie en daarom praat hij niet en dat is wel lastig. Een half uur later checken we in. Het is een enigszins onderkomen hotel maar de kamers zijn schoon. Em het is maar voor een nachtje.
Gail blijkt dan al voor de deur te staan met haar auto. Het is een hartelijk weerzien. Ze neemt ons mee naar het park bij het paleis voor schone kunsten, een prachtige plek.
Het is in SF kouder dan bij ons. 15 graden. Clint Eastwood zei ooit in "Escape from Alcatraz", "The coldest winter i ever had was a summer in San Francisco. De komende dagen wordt het beter, maar echt warm wordt het hier aan de kust bijna nooit door de koude Californische zeestroom vanuit de poolstreken. Vergeet zwemmen. De zee is niet alleen koud maar ook ruig. Op sommige plekken zijn "Sneaker waves". Om de zoveel tijd een extra grote golf die een onoplettende toeschouwer de zee in kan sleuren. Even oppassen! Later lopen we door naar een uitzichtpunt op het Presidio Park. In de verte ligt de brug. Het waait wel als een gek en het is koud. Bovendien begin ik langzaam in te storten. Voor ons is het al. 01:30. Een drankje doet wonderen.
Er zijn hier geen mensen meer met bloemen in hun haar. Die tijd is lang voorbij. Tegenwoordig zijn er Oxicodon en Fentanyl verslaafden. We momen er een paar tegen. Zombies.
Later neem Gail ons mee naar een restaurant. Haar dochter Sarah is er dan all. Ze trakteren ons op een voortreffelijke, bijna Europese maaltijd.
Na twee glazen wijn begin ik echt in te kachelsen. Het is dan ook al 05:00 voor ons. Gail brengt ons naar het hotel waar ik voor het slapen nog even deze blog in elkaar draai. Welterusten.
