Het heeft de hele nacht hard gewaaid. De tent stond af en toe te flapperen maar we hebben er grotendeels doorheen geslapen. Dit keer stond hij vlak en dat was prettig. Het is vandaag bewolkt maar niet koud. Terwijl Leni ons ontbijt maakte, vouwde ik de tent op. Hij zat vol met pluis van de bomen en met lieveheersbeestjes die ik er voorzichtig heb afgeklopt.
Na de koffie rijden we over de grote hefbrug naar het oosten door eindeloos laagland met vergeten boerderijen. Boerderijen zoals in "In cold blood", klein en afgelegen. Mexicanen doen het werk op het land. Na een poosje wordt het landschap wat boeiender en verschijnen cypressen en opnieuw walnoten boomgaarden. Verderop verschijnen weer wijngaarden en gaat het land wat golven. Op de weg af en toe een "Roadkill" waar roofvogels aan plukken. Richtingbordjes geven de richting naar Stockton aan. Ik denk aan het liedje van de Shadows.
Onze auto is een Chevrolet. Chèvrolee zeggen ze hier. Natuurlijk een automaat met ingebouwde Google maps en allerlei toeters en bellen. De spiegels geven aan als er een auto naast je in de dode hoek zit. Nooit gezien maar erg handig.
Het bezit van een Amerikaanse telefoon kaart is een twijfelachtig bezit. Op veel plekken is er domweg geen dekking. Dit land is zo groot. Je moet de route vantevoren in je telefoon opslaan en dan werkt het, anders kun je het schudden. Bellen werkt dan ook niet. Best lastig. Leni heeft een kaart van een andere maatschappij en die werkt soms juist weer wel. Het is iets waar we rekening mee moeten houden.
One eerste reisdoel is het plaatsje Lone, ten oosten van Sacramento. Het is een armoedige boel. Huizen met verveloze Porches en zooi op het grasveld. Hoe armer hoe meer Amerikaanse vlaggen.
In Lone staat een bizar gebouw, Preston Castle. Het was een heropvoeding gesticht waar jongemannen die van het rechte pad waren geraakt op militairistische wijze heropgevoed en geschoold werden. Het staat nu leeg maar het is een stop waard.
Daarna rijden we weer de heuvels in. Bruingoed grasland met zwarte koeien die rond een drinkbak met een windmolen staan. De molen pompt water omhoog. In de velden solitaire groenblijvende eiken net leerachtige bladeren. Een prachtig landschap. Plotseling steekt een hert vlak voor me over. Vol op de rem.
Een tweede stap is SutterCreek. In 1948 vond John Sutter hier goud en begon de goldrush naar Californie. Het is ook een pullfactor geweest voor de emigratie van mijn familie. Goudzoekers trokken vanuit de oostkust door het woeste binnenland waar Indianen toen nog de baas waren, naar de goudmijnen in Sutter Creek. Op zijn hoogtijdagen waren er in Sutter Creek alleen al 10 mijnen, terwijl de goudader 200 miles lang was. Her visitorcenter is open maar er zijn helaas geen mijnexcursies. Alleen in het weekend. Jammer, je kunt niet alles plannen. Het stadje zelf is klein maar allerliefst met houten huisjes in de kleuren van de Amerikaanse vlag, balkons en houten trottoirs. Wild west.
Het laatste doel is Cavaleras Big Trees State Park, en daar staan we nu tussen de enorme redwoods en de secoyas. De lucht van rook hangt in de lucht. Yes, we have a small controlled fire. $30,00 voor deze prachtige plek, inclusief toegang tot het park. Geen geld.WAlleen een beetje te veel gereden vandaag.
We zitten hoog, en als de zon onder gaat wordt het frisjes.Pyamas en extra binnenslaapzakken liggen klaar. Benieuwd of we het redden vannacht. Het vuur in de vuurkorf brandt al. Alles wat ruikt gaat straks in de Bearlocker, een stalen kast met een slot dat beren niet open krijgen. Ik hoop dat ze geen honger hebben vannacht, anders is deze blog snel afgelopen.
