27-Goblin Valley

Ebenezer Bryce zei ooit van Bryce Canyon: "A damned bad place to lose a horse". Dat geldt nog sterker voor Goblin Valley. Daar kun je elkaar kwijt raken terwijl je nog geen 10 meter van elkaar af staat. Het is een doolhof. Ouders met kleine kinderen zie ik er steeds nerveuzer worden.

Gablin Valley kijkt uit op the Little Wild Horse Butte, een vierkant blok steen in felrood en geel. In het rode onderste deel zitten diep uitgesleten erosiegroeven. Het moet in deze woestijnomgeving dus af en toe regenen, zoals we ooit zelf op een nacht hebben meegemaakt. De camping ligt aan de voet van the Little Wild Horse Butte. Dit is puur woestijn. Elke plek heeft een zonnedak en ook zijschermen voor invallend zonlicht. Verder heeft elke plek  een picknicktafel en een vuurkorf met een barbecue-gedeelte, maar dat is standaard.

Goblin Valley zelf is een verborgen juweeltje, aan een zijweg in het gehucht Hanksville. Het park heeft een wonderlijke buitenaardse schoonheid. Het Goblin-veld bestaat uit vele honderden stenen "paddestoelen", een gevolg van de zeldzame regenval en traag lopende erosie. Regen die op de bovenste deksteen valt, druipt langs de steen omlaag en erodeert langzaam de onderliggende kleilaag. Daardoor ontstaat de paddestoelvorm. Het zijn er misschien wel duizend, grote kleine, in groepjes en alleenstaand. Om goede foto's te maken moet je er s'morgens vroeg of laat in de namiddag zijn. Leni ervaart het als een sprookjesomgeving.

We zijn hier twee keer eerder geweest maar het blijft een wonder. Dit keer werd het genoegen enigszins bedorven door de extreme wind. Toen we 's avonds naar de camping reden was de lucht grijs van het opgewaaide stof.

Het plan voor morgen is om "the Little White Horse Canyon te " wandelen. Het is een lange, diepe slotcanyon die gevoelig is voor Flashfloods, dus eerst langs de Ranger voor het weerbericht.