We doen twee wandelingen in de omgeving van het park, allebei met grootse namen: "Angels View" en "Grand Parade" Via een canyon omhoog en dan over een tafelland met uitzichten op witte en felrode rotsen. Overal zie je de versteende geyserpijpen uitsteken. Het wordt vervelend om opnieuw in superlatieven te vervallen, dus dat doe ik maar niet. Ik doe er wel een paar foto's bij.
De tweede wandeling is juist laag, tussen de rotsen en boxcanyons (een canyon met maar één ingang) . Boxcanyons zijn per definitie warm omdat de wind er niet doorheen waait. Bovendien begint de zon te prikken. Toch is het mooi, want het is doodstil en we genieten van de vormen en kleuren. Op ons pad sporen van slangetjes, hagedissen, insecten, een zoogdier en een wilde kalkoen. Bij een rots hipt moeizaam een gewonde raaf, ten dode opgeschreven.
Koffie en tanken in het gehucht Tropic. Hier hebben we gisteren gegeten. De hoeveelheden waren niet eens belachelijk groot maar onze magen zijn deze hoeveelheden ontwend. Allebei hadden we 's nachts wat darmklachten. Dan verder door het prachtige maar ook meedogenloze landschap. In dalen kleine oases: boerderijen met grote groene velden. Om hen heen de ongenaakbare rode en witte rotsen. Enorme campers met pickuptrucs als aanhanger rijden langs. In de bak van de pickuptruck een quad.
Verderop wordt aan de weg gewerkt. Er is maar een rijbaan en het verkeer wordt met stoplichten geregeld. Er staat: maximaal 30 mph en het is ongelofelijk hoe stipt iedereen zich daar aan houdt. Vaak kruipen auto's nog langzamer langs de wegwerkers voorbij. Daar kunnen wij wel van leren met ons vaak onbeschofte weggedrag en te harde rijden op plekken waar aan de weg gewerkt wordt. Dat doen ze goed hier.
In Escalante kopen we water, vlees en ijs voor de koelbox, die hier cooler heet.. In een outdoorwinkel verkopen ze baguettes en we kopen er een in de hoop dat hij niet zoet is. Escalante is opnieuw een gehucht met dichtgetimmerde ramen.
Het was lang geleden dat de kapsalon open was. Ook het Escalante Showhouse uit 1938 straalt teloorgang uit. Het doet me denken aan een film, ik denk dat het "The last picure show" was, waarin een verlopen bioscoopje in een klein stadje aan het eind van de zestiger jaren zijn deuren moet sluiten. De jongens van Highschool komen niet meer. Ze hebben examen gedaan en vliegen uit. De vriendengroep valt uiteen. Meisjes zullen trouwen en nooit uit het plaatsje weggaan. De rijke jongens gaan studeren, de stoere arme jongens melden zich voor Vietnam. Tumbleweed rolt over de straten. Mooi maar triest. Gek, maar daar hou ik van.
We zitten nu in het Escalante petrified wood Statepark, een camping bij een meer, een zeldzaam verschijnsel hier, niet te verwarren met het petrified wood National Park in Arizona. De plek had weinig schaduw maar wel een flinke boom. We hebben een goedkope klapstoel gekocht en zitten op de stoel en de cooler van Gail in de schaduw. Raven krassen naar elkaar in de bomen. We lezen wat. Straks als het koeler is, tent opzetten, een biertje, douchen en barbecue.
We zitten nu in het Escalante petrified wood Statepark, een camping bij een meer, een zeldzaam verschijnsel hier, niet te verwarren met het petrified wood National Park in Arizona. De plek had weinig schaduw maar wel een flinke boom. We hebben een goedkope klapstoel gekocht en zitten op de stoel en de cooler van Gail in de schaduw. Raven krassen naar elkaar in de bomen. We lezen wat. Straks als het koeler is, tent opzetten, een biertje, douchen en barbecue.
De camping loopt langzaam vol (25 plaatsen) Uit de bewolking valt een enkele druppel. Heerlijk.
