Fruita is een prachtige plek aan de Fremont River, die nog redelijk wat water bevatte.Voordat de Mormonen hier een nederzetting bouwden woonden hier de voorouders van de latere Indianen. Ze noemden ze "De ouden" In de canyon hebben ze rotstekeningen achtergelaten van mensen, longhorn schapen en allerlei magische symbolen waarvan de betekenis nog steeds maar gedeeltelijk bekend is. Wetenschappers noemen ze de Fremont People omdat we niet weten hoe ze zichzelf noemden.
Redelijk vroeg op pad. Deze camping heeft ook geen douche dus we zijn snel klaar. Bij het uitstappen van de auto en bij het klaar maken van de rugzak worden we aangevallen door kleine mugjes die verdwijnen als we lopen en komen terug als we weer stil staan. Misschien het zelfde type mugjes die Schotland en Zweden bepaalde tijden van het jaar onleefbaar maken.
Aan het begin van talloze trails staat de macabere waarschuwing: Heat Kills. "Plan your hikes early in the morning or late in the afternoon and take plenty of water. We hebben het aan den lijve ondervonden. Het is nu 8:00, op zich al aan de late kant, maar de wandeling naar de Chimney Rock is vrij kort. Toch hebben we een volle fles water bij ons.
Het pad stijgt al vrij snel en is duidelijk aangegeven. Een Frans echtpaar komt ons tegemoet: "Alloo". Bocht na bocht mooiere uitzichten over het dieprode landschap. Ook steeds meer hitte. Het is nog geen 9 uur maar het valt ons zwaar. Gelukkig zijn er wat bomen en rotsen die nu nog schaduw bieden. We bereiken de top en zijn blij dat we doorgezet hebben. De rotspilaar komt hier helemaal los. In de diepte een paar speelgoedautotjes, waaronder de onze.
Dan richting Hanksville, de volgende pomp, anderhalf uur rijden. Het is rustig op de weg en we volgen met een slakkengangetje de bochten van de Fremont River in de rode canyon, die vol staat met loofbomen. Ik kan me voorstellen dat de Mormonen hier graag wilden wonen. Boven ons hangt een eenzame witte wolk in de vorm van een UFO. Later zet er meer bewolking op.
Naarmate we verder rijden wordt het landschap minder lieflijk maar ronduit vijandig en bij het gehucht Caineville zien we een maanlandschap. Het koffiehuis en camping met deze naam heeft al lang geleden de moed opgegeven. Vlak voor Hanksville is een afslag naar een zandweg in het verre achterland. Wetenschappers hebben er een Marsstation gebouwd om te experimenteren met afgesloten leven in een van de buitenwereld afgesloten "Spacestation" waar ze water recyclen, zelf hun voedsel verboden op hydrocultuur en experimenten doen. Af en toe kun je ze in een soort ruimtepakken zien rondlopen. Er zijn geen rondleidingen en bezoek is niet welkom. De weg zag eer zo ongastvrij uit dat we het niet eens geprobeerd hebben.
In het benzinestation waar we tanken en bier kopen hangen T-shirts met het opschrift:"Where the hell is Hanksville?". Lang geleden, op onze eerste Amerikareis met vrienden en kinderen zijn we hier ook langsgekomen. Het was toen een verzameling trailers en enkele behoorlijke huizen, een winkel, een benzinepomp, een aftans motel en een steakhouse. Er is een BLM bureau bijgekomen en een benzinepomp annex winkel, maar de rest ligt er nog net zo troosteloos bij. We doen boodschappen en drinken koffie en een smoothie in het voormalige benzinestation dat nu een heel goed koffietentje is. Bij het in- en uitstappen valt het ons overigens op dat het hier waait als een gek. Niet zomaar een flinke bries maar storm. Storm bij heldere lucht.
In Staatspark Goblin Valley treffen we al weer een van de laatste plekken. De parkservice laat mensen tegenwoordig online boeken maar daardoor komen mensen geregeld een dag later of niet opdagen. Daardoor blijven kampeerplekken onbezet, erg onrecht- vaardig voor kampeerders die nog een plekje zoeken. We hebben er met diverse kamphosts over gesproken
Zojuist hebben we onze tent platgelegd en met stenen verzwaard. We zijn bang dat hij anders kapot waait. Als het zo blijft, schuiven we de tafel onder het zonnedak op en zetten onze tent er naast. Dit is te gek. Straks, als het wat koeler is, gaan we een paar wandelingen maken.
÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷=÷÷÷÷÷÷÷÷÷
Om 19:00 waait het nog steeds. Een kleine "Dust Bowl". We hebben wat gedronken en gaan nu wandelen. Eerst om Goblin valley heen naar Goblin's Lair, een kleine grot tussen de paddestoel-achtige rotsen. De zon staat al lager en er is voldoende schaduw. Leni ziet af van de laatste zware klim in een Rockfall en hij valt mij ook zwaar.
Daarna terug naar de Trailhead en een paar snelle foto's van de "Goblins" voordat de zon te laag staat.
Terug op de camping zetten we de campingtafel opzij en zetten we de tent onder het zonnedak. Het huisje heeft ook zijscherm zodat die de wind enigszins opvangen. Desondanks moet ik 10 flinke stenen in de tent leggen om hem op zijn plaats te houden. Alles wat in de tent zat zit onder het zand en moet eerst uitgeklopt worden. Daarna gaat het redelijk. We laten de buitentent achterwege omdat het nog behoorlijk warm is. Die nacht gaat de wind liggen en ook de temperatuur zakt. We hebben hier al twee keer eerder gestaan met een tent en het was altijd erg warm maar de volgende ochtend vroeg is het koud. Hooguit 10 graden.
