A fed bear is a dead bear, staat overal op bordjes..Beren die geleerd hebben dat bij mensen eten te halen is, worden gevaarlijk en moeten worden afgeschoten. Vannacht geen berenbezoek gehad. Wel vijf muledeer, herten met grote oren, die vlak langs onze ontbijttafel liepen.
We zitten hier op 1300 meter. Het ging met de kou maar net vannacht. Leni heeft nog sokken aangedaan maar ik heb doorgeslapen. We waren laat op, pas om 6:30. Nu tijdens ons ontbijt wordt de hoofdweg verderop drukker en wordt de stilte even doorbroken door een troep voorbijrijdende bikers. De tent is al opgeborgen, Leni spoelt de afwas voor. Zometeen rijden we naar de douche en gaan dan een stuk lopen in de North grove, tussen de enorme bomen.
Strak blauwe lucht. Het begint al warm te worden maar op de trail tussen de bomen is het nog lekker koel. Het pad begint bij de stomp van een enorme boom waarvan de omtrek aan de wortels wel 20 meter was. De diameter was 8 meter. Het is hier moeilijk om niet steeds in superlatieven te vervallen. Een schoolklasje krijgt van een ranger uitleg. Er is geen balustrade om de 2 meter hoge stomp. Gewoon uitkijken en dat doen ze.
De omvang van de bomen is weer adembenemend. Je moet er een mens voor zetten om een idee van de grootte te krijgen. We staan continu met ons hoofd in de nek omhoog te kijken. Her is gek, maar als je hier in de stilte tussen de bomen loopt ga je vanzelf fluisteren. We zien wat eekhoorns en horen spechten. Bij een vochtige plek wemelt het van blauwe vlinders. Bij een erg hoge boom is een bank waarvan de leuning zo schuin is dat je bijna liggend de boom kunt bekijken.
We rijden daarna door het park naar de South Grove. Een mooie route. Er hangt nod steeds een zware brandlucht vanwege de gecontroleerde verbrandingen. Het gaat daarbij vooral om lage onderbegroeiing die weg moet. Voor de tijd van de blanken gebeurde dat van zelf, door brandjes veroorzaakt door blikseminslag. Nadat het bosbeheer gericht was op het voorkomen van brand, was de schade veel groter als het dan eens een keer echt brandde. Bovendien hebben redwoods vuur nodig. Dan openen zich hun kegels en verspreiden zich de zaden.
In de Southgrove aangekomen is het al erg warm en de paden zijn steil. We keren om, want we willen vandaag nog naar Lake Tahoe en dat is nog zeker twee uur rijden. Ik tank voor $10,~ bij een hele dure pomp maar mijn benzinemeter staat op 1/4.
De weg daalt en stijgt weer. Op een uitzichtpunt zien we in de verte bergen met sneeuw. Als we verder rijden wordt de weg smaller. Er staat een waarschuwingsbord: Windy and narrow road" Nou dat klopt. De weg slingert zich omhoog naar de Ebbetspass en al snel rijden we ook door bossen waar nog volop resten sneeuw liggen en dat gaat tientallen kilometers door.
De brandstofmeter kruipt ondertussen naar links en ik begin me, ondanks de mooie omgeving, opnieuw ongemakkelijk te voelen. We moeten echt tanken als het kan, en dan VOL. Het is een lange rit door de bergen over smalle wegen. Gelukkig bijna geen verkeer. Eindelijk beginnen we te dalen en dan gaat het snel. Bij het eerste miniscule dorpje waar we door komen tank ik bij het benzinestation met één pomp.
We dalen nog steeds. Het berglandschap wordt opener. Opnieuw kilometers en kilometers brandschade. Het is triest. Pas als we Lake Tahoe naderen wordt het groener. Op mijn telefoon zie ik dat Lake Tahoe op 1800 meter ligt. Ik vraag me af, hoe hoog hebben wij dan net gereden? Moet zeker 2500 meter geweest zijn.
We staan nu op een enorme, vrijwel lege camping in Sugar Pine State Park. "Yes, you must store everything that smells in a bear locker, not in your car. The bears are pretty active lately". We gaan weer een spannende en mogelijk koude nacht tegemoet. Maar eerst gaan we uit eten bij Chambers Landing Bar and Grill. Lekker: Steak 'n fries.
Uiteindelijk wordt het een blue cheeseburger en pork ribs bij Bridgetender cavern and grill, met Fries en coleslaw. Subtiel? Nee, maar dat hoeft ook niet altijd.
