Toen we vanmorgen om 6;00 opstonden was de lucht wolkenloos. Die nacht, tijdens de sanitaire stop, was aan het heldere maanlicht al te zien dat de regenwolken waren weggetrokken. Vanmorgen lag het meer te schitteren in de zon. De tent zat vol condens en ik hing hem te drogen terwijl Leni de omelet bakte.
Terug naar de hoofdweg zat de weg naar de camping vol marmotten. Het was goed uitkijken en rustig rijden om ze te omzeilen of om ze de kans te geven terug naar de berm te vluchten.
De weg naar het zuiden gaat door eindeloze naaldbossen, afgewisseld door verlaten prairieland. Verderop weer nederzettingen van Indianen. Onderweg zoeken we wat highlights, die ik opgezocht had, onder andere een filmset van Oppenheimer maar we vinden hem niet. Het Echo Amphiteater, een natuurlijk amfitheater in een rotswand vinden we wel maar is in onderhoud. We lopen de oprit er naar toe hoewel we eigenlijk in overtreding zijn. Verderop stoppen we bij een prachtige bruinrode rots die mooi kleurt in het morgenlicht. De Plaza Blanco, een stuk woestijn met witte rotsen durven we weer niet aan vanwege de slechte gravelweg..
We passeren Espanola, een Indianenstad. Ik heb gelezen over onveiligheid. We laten de stad links liggen en rijden door naar Puye Cliff Dwellings, een honderden jaren oude pueblo aan de rand van een Mesa, een tafelberg. Aan de zijkant van de berg waren de winterwoningen, boven op de Mesa de zomerverblijven. Het is een Native American Monument en we kunnen er alleen in met rondleiding, wat overigens prima is.
De gids rijdt ons met een busje naar de top van de Mesa en legt van alles uit over de opgegraven restanten van de huisjes. Een Kiva en enkele huisjes zijn gerestaureerd. De huisjes mogen we in, de Kiva niet. Dat is een gewijde ruimte, alleen voor stamleden. Overal liggen potscherven. De gids legt de betekenis van de patronen en de functie van de potten uit. Hij laat ook stukjes obsidiaan zien en kralen van blauwe edelsteen. Hij doet het goed en is erg geduldig met een adhd jongetje.
Dan gaan we via eeuwenoude in de rotsen uitgehakte ladders naar een lager niveau waar de winterwoningen zijn, gericht op de zon. Enkele bezoekers vinden dat iets te spannend en haken af. De dikke vrouw met het adhd jongetje gaat wel mee de trap af. Op dat niveau zijn een aantal grotten. De gids legt uit dat er ooit van Adobe gemaakte huizen voor stonden. Verderop is een voorbeeld maar daar mogen we niet heen omdat daar vanmorgen een ratelslang gevangen is. Hij legt uit dat Indianen wenden aan het gif van ratelslang door er kleine beetjes van te eten zodat ze immuun werden.
Dan moet we nog een ladder af, van vijftig sporten. Dagelijks werk voor Indianen destijds. De bezoekers vinden het behoorlijk spannend.
Beneden aangekomen vertelt de gids van een dansfeest in Ohkay Owingeh, een wijk van Espagnola. We gaan er toch maar heen. Er zijn weinig blanken. Het is ontzettend druk. We komen net te laat. De volgende dans is over een uur en daar willen we niet op wachten.
Op zoek naar een camping, weer door reservaatgebied. Hier hebben ze Casino's opgericht. Het zijn er veel. Langs de route veel huizen in Adobe stijl. Mooi.
De weg naar de camping die we hadden uitgezocht eindigde in een zandweg. De dichtstbijzijnde was een nette maar ander soort camping dan we in gedachten hadden. In elk geval wel weer douches.
Het was de hele dag stralend weer maar de lucht is weer dichtgetrokken. Toch weer regen? Leni is naar de douches, ik g0a ook zo. Even de blog posten.
