Tijdens het ontbijt en het opruimen, en zandvrij maken van de tent houden we onze hoodies aan. Vreemd in dit woestijngebied. Misschien dat de hoogte, 1500 meter, er mee te maken heeft. Terwijl we gisteren in het smalle reepje schaduw naar de deur van het Rangerstation liepen, lopen we nu in de volle zon met onze hoodies aan, naar binnen. Ja, het weerbericht voorspelt geen regen. We kunnen "the Little Wild Horse Canyon" gaan lopen!
De Trailhead van de hike ligt 5 mile van het Rangerstation. We rijden de weg naar het begin, achter the Little Wild Horse Canyon Butte, en zien dat het geen vierkant maar een driehoek is. Kwestie van perspectief. Op het beginpunt staat een andere auto en een camper met gordijnen dicht.
De eerste halve mijl lopen we door een wash met populieren met hele dikke bast. Ik denk dat het cottonwood is. Het lijken wel kurkeiken. Misschien hetzelfde principe. We lopen in de volle zon.
Verderop zijn een paar dry falls, waarin we moeten klimmen. Dan nog een paar bochten, half zon, half schaduw, en dan begint de kloof. Pas dan doen we onze hoodies uit. Het eerste stuk is ca 80 cm breed, maar scheef, zodat je je steeds met je linkerhand moet steunen. Verderop komen bredere, zonnige stukken en enkele passages die niet breder dan 50 cm zijn en erg hoog en donker. De onderkant van de kloof is smaller dan onze schoenzool. Dat is even lastig lopen. Als we een tegenligger tegenkomen moeten we onze rugzakken afdoen en in een iets breder stukje tegen de wand aan kruipen. De tegenligger stapt over onze benen heen.
Het licht in de canyon is ondertussen van een grote schoonheid. Alle, door water en zand gepolijste plekken tekenen zich wonderbaarlijk af. Op een aantal plekken liggen "Chokestones", stenen die ooit omlaag zijn gevallen en de doorgang versperren. Daar moet je links of rechts langs of overheen. Als het grote zijn, hangen ze tegen de canyonwand in de lucht en kun je er onderdoor.
Het mooiste stuk is, wat ik noem: "The belly of the beast". De rotswanden zijn zo gevormd dat het lijkt alsof je de ribben ziet van een prehistorisch monster. Na anderhalf uur, gaan we op de terugweg en komen enkele andere hikers tegen. Amerikanen groeten: "Hey, have a nice day", anderen zeggen niets.
Dan naar Greenriver. Daar is een kliniek waar ze mijn hechtingen kunnen verwijderen. We rijden het laatste stuk kilometers en kilometers door bar droog woestijngebied. Bruce Springsteen zingt op de radio Born to Run.
Het plaatsje Green River, is een troosteloze plek van Truckstops, verlaten huizen, goedkope motels en diners. Behalve de strook aan de rivier en de naam is hier niets groen. Leni wijst op een statepark met campground en ik wijs om me heen naar de trieste omgeving. Hier stoppen?
We rijden de parkeerplaats van de kleine kliniek op. We worden vriendelijk te woord gestaan, maar nee, morgenochtend misschien? We horen dat Moab ook een "urgent care" heeft, waar je wel zo binnen kunt lopen en dat wordt ons volgende doel. Op de Interstate kunnen voor het eerste met 80 mph doorjassen. CCR zingt Green River. Gaat dat over dit afschuwelijke plaatsje?
Bij Moab verandert het landschap. Weer onze geliefde rode rotsen en twee schitterende Staatsparken (Arches en Canyonlands). Arches krijgt de meeste bezoekers, oa van een bus Japanners die al sinds onze koffiestop in Green river achter ons aan rijdt. Het mooiste park is Canyonlands (vind ik) vanwege zijn prachtige afgelegen canyons en oker kleuren.
Op de EHBO in Moab word ik snel en plezierig geholpen. De arts beaamt dat dit nu niet echt ehbo waardig is, maar zo werkt het hier nu eenmaal.
Moab is een lief plaatsje. Jammer dat de hoofdweg dwars door het stadje loopt, maar je kan ook niet alles hebben. Enorme trucks, campers, bikers, trikes en choppers rijden in een slakkengangetje door de 5-baans hoofdstraat. Toch maakt dit Moab niet ongezellig. Er zijn winkels, bakkers, restaurants, overal terrasjes, koffieshops, ook een hoop toeristenzooi en een groot informatiecentrum. Het is er erg gezellig. Levendig. Het centrum van het heelal in deze lege omgeving.
We kiezen een camping, niet vanwege de mooie, maar vanwege de strategische ligging in Moab en vanwege de douches. Aan de overkant pakken we een smoothie. Dan gaat het vuur aan. Biertje. Leuk hier.
